Kiedy w 1933 roku naziści doszli w Niemczech do władzy, rozpoczęło się zakrojone na szeroką skalę prześladowanie przeciwników politycznych. Podpalenie w nocy 27 lutego 1933 roku Reichstagu dało rządowi pretekst do wprowadzenia dekretu „O ochronie narodu i państwa”, który znosił swobody obywatelskie zawarte w konstytucji Republiki Weimarskiej. W ten sposób stworzono podstawę prawną, umożliwiającą przetrzymywanie w areszcie oponentów politycznych. Od tej pory funkcjonariusze Gestapo oraz SS mogli bez wyroku sądu stosować areszt prewencyjny. Wśród osób zatrzymanych w 1933 roku znajdowały się również kobiety, chociaż w porównaniu do liczby aresztowanych mężczyzn stanowiły one znaczną mniejszość.

Pierwszym obozem koncentracyjnym na terenie Rzeszy, w którym przetrzymywano kobiety, był założony w kwietniu 1933 roku KL Moringen w Dolnej Saksonii. Początkowo więziono tam tylko mężczyzn, ale 3 czerwca 1933 roku skierowano do obozu pierwszą grupę kobiet, złożoną głównie z komunistek niemieckich oraz członkiń Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). W październiku 1933 roku władze postanowiły, że KL Moringen zostanie przekształcony w pierwszy centralny obóz dla kobiet z terenu Prus, a od marca 1934 roku zaczęto kierować tam więźniarki z całej III Rzeszy. W 1936 roku liczba osadzonych tam kobiet wzrosła do 134. Wśród nich nadal dominowały komunistki oraz członkinie SPD, ale przetrzymywano tam także tak zwane kobiety aspołeczne, a więc głównie prostytutki oraz złodziejki. Dozór nad więźniarkami pełnili już nie esesmani, jak miało to miejsce wcześniej, ale nadzorczynie (Aufseherinnen), które rekrutowano głównie z miejscowej placówki Narodowosocjalistycznego Związku Kobiet.

Począwszy od grudnia 1937 roku więźniarki z KL Moringen zaczęto przenosić do obozu Lichtenburg mieszczącego się w zamku w Prettin nad Łabą. Obóz w Moringen został ostatecznie zlikwidowany w marcu 1938 roku, a Lichtenburg przemianowano na centralny obóz kobiecy, który podporządkowano Inspektoratowi Obozów Koncentracyjnych.

W okresie funkcjonowania tego obozu od grudnia 1937 roku do połowy maja 1939 roku przetrzymywano w nim łącznie 1415 kobiet. Nadzór nad nimi sprawowało 28 nadzorczyń, które z własnej inicjatywy zgłosiły się do wykonywania takiej pracy. Kilka spośród nich w późniejszym okresie pełniło także służbę w KL Auschwitz. Maria Mandl, która od połowy października 1938 roku sprawowała tam funkcję nadzorczyni, zeznała odnośnie warunków panujących wówczas w KL Lichtenburg: